De Torah (9)
De kern van de Torah volgens Spreuken 3

André H. Roosma
4 oktober 2012

In de voorgaande delen van deze serie hebben we al stilgestaan bij diverse aspec­ten van de Torah en bij wat volgens Jezus het belangrijkste van de Torah was.

Het viel me nu ineens op dat Jezus daarbij bepaald geen nieuwe leer bracht. Hij noemde het recht, de barmhartigheid en de trouw het gewichtigste oftewel belangrijkste van de Torah. Leest u nu eens even met me mee uit Spreuken 3 (in een zo letterlijk mogelijke vertaling):

1 Mijn zoon! vergeet Mijn Torah niet; maar je hart beware Mijn geboden. 2 Want lengte van dagen, en jaren van leven, en shalom zullen zij je ver­meerderen.
3 Dat goedertierenheid en trouw je niet verlaten; bind ze aan je hals, schrijf ze op de tafel van je hart. 4 En vind gunst en een goed inzicht, in de ogen van God en mensen.
5 Vertrouw op JaHUaH met je hele hart, en steun niet op je [eigen] ver­stand. 6 Ken Hem vertrou­welijk in al je wegen, en Hij zal je paden recht maken.
7 Wees niet wijs in je [eigen] ogen; heb diep ontzag voor JaHUaH, en wijk van het kwade. 8 Het zal een medi­cijn voor je navel[streng] zijn, en een bevoch­ti­ging/verkwikking voor je gebeente.

Het begint met: Mijn zoon! vergeet Mijn Torah niet; maar je hart beware Mijn ge­boden, Want lengte van dagen, en jaren van leven, en shalom zullen zij je vermeer­deren. De zoon die zich aangesproken voelt, zal verder lezen om te zien hoe zijn Vader dit verder uitwerkt.
Die uitwerking komt gelijk in het volgende vers, vers 3: Dat goedertierenheid en trouw [chesed en ’emet; ook vaak vertaald als genade en waarheid] je niet verlaten; bind ze aan je hals, schrijf ze op de tafel van je hart.
Het tweetal chesed en ’emet bespraken we al eerder. חסד / - chesed heeft ermee te maken dat God ons in Zijn grote genade in Jezus Christus toch weer toe­gang geeft tot het leven. En אמת / - ’emet is de trouw en waarheid van God die altijd blijft.
Bij deze twee blijven, zo schrijft de Spreukendichter dus in feite, vormt de kern van het niet vergeten van Gods Torah.

Opvallend is dat Johannes zijn Evangelie begint met op te merken dat juist deze twee karaktertrekken zo kenmerkend zijn voor Jezus; Hij was (en is) er vol van, schrijft Johannes (1: 14). In de genade en waarheid die Jezus verkondigde en voor­leefde, was Hij de belichaming van wat God in de Torah al gezegd had.

Wie dus nog een tegenstelling als van ‘wet’ en ‘genade’ meent te zien tussen Jezus en de Torah, mag het zeggen, maar volgens deze passage heeft hij of zij daarin geen been om op te staan...

Een ander opmerkelijk punt vinden we in hetgeen de Spreukendichter hier verder nog zegt: Vertrouw op JaHUaH met je hele hart, en steun op je verstand niet. ... Wees niet wijs in je eigen ogen; heb diep ontzag voor JaHUaH. Veel vertalers heb­ben hier het Hebreeuwse woordje בינה - binah - ‘verstand’ maar door iets anders ver­taald: ‘eigen inzicht’ of zo. Dit gaat namelijk nogal in tegen al die ver­he­ven mense­lijke redeneringen en beschouwingen die niet open staan voor correc­tie door het Woord van God Zelf. Maar als we ten diepste niet op ons verstand kunnen ver­trou­wen, hoe weten we dan wél wat goed is? Het alternatief wordt direct hierna gegeven: Ken Hem vertrouwelijk in al je wegen, en Hij zal je paden recht maken. Het He­breeuw­se woord dat hier gebruikt wordt voor ‘vertrou­welijk kennen’ houdt een ‘door-en-door vertrouwd zijn met’ in. Het wordt soms ook gebruikt voor ge­slachts­gemeenschap hebben... De Spreukendichter zegt dus: laat God toe in alle facetten van je leven. Laat Hem er maar Zelf van aangeven, wat Hij ervan vindt. Deel alles en stel je open voor Zijn reactie.
Die nauwe omgang met God in het dagelijks leven, vind ik bij uitstek bij Jezus. En Hij zegt dat dat ook de weg is voor ons, als ranken nauw verbonden aan de wijnstok (Johannes 15; vgl. ook Johannes 17). Geen ‘werken der wet’ hier, maar ‘vertrouwelijke omgang’ en corrigeerbaar willen zijn door God Zelf!

Het beeld van de navelstreng in het laatste vers dat ik toonde, is in deze context wel heel passend. Wat de dichter zegt is dat het voorgaande zal bijdragen aan de ge­zond­heid van onze geestelijke navelstreng, waardoor we van God uit gevoed worden en geestelijk kunnen groeien. Ook onze botten, dat wil zeggen: de stevig­heid in ons leven zal er wel bij varen; door het vocht zullen ze veerkrachtig zijn en niet hard of bros.

Dit geeft een heel ander beeld op wat het niet vergeten van de Torah inhoudt, dan wat ik meestal gehoord heb...

Hallelu JaH !

Reacties

Brian V

Niet op eigen verstand vertrouwen. Ik vind het weleens lastig om te weten wat van Hem komt.
Dan ga ik weer redeneren, de Schrift lezen en dan denk ik, lost U het maar op want ik weet het niet Vader.

Andre (auteur)

Bedankt voor je eerlijke reactie, Brian!
Ja, ik denk dat iedereen dat wel eens lastig vindt, om te weten wat van onze hemelse Vader komt. Het helpt, als je ervaart dat Hij je liefheeft. En dat te ervaren kun je stimuleren door erbij stil te staan hoe Hij in eerdere situaties je geleid, beschermd, of bemoedigd heeft. Onze eigen machteloosheid erkennen, en Gods macht om iets aan de situatie te doen, zoals jij aangeeft, kan inderdaad ook helpen, zeker wanneer ik dan er ook voor open sta dat Hij misschien aangeeft wat ik nu zelf al mag doen... Onze hemelse Vader is een liefdevolle Vader. Hij weet wat we nodig hebben en hoe we dat kunnen ontvangen.
En Hij heeft gelukkig ook Zijn Woord, de Bijbel, gegeven waar doorheen Hij tot ons wil spreken en ons wil leiden. En ook daarin mogen we leren, niet louter met ons eigen verstand de Schrift te lezen, maar Gods Geest te vragen, de woorden uit te leggen en toe te passen op ons leven. Dat luisteren naar Zijn zachte stem in ons hart is een leerproces. Jezus zei dat Zijn schapen naar Zijn stem luisteren, dus het is te doen...
Gods zegen in dat leerproces!

De andere korte artikelen in deze serie over De Torah zijn:

home

,  nieuws index

,  artikelen index