De Torah (1)
Een serie wetten en regels?
André H. Roosma
25 februari 2012
Vandaag iets over de Torah; de eerste
vijf - door Mozes opgeschreven - Bijbelboeken.
Mijn woordenboek geeft bij dit woord: תּורה - Torah [H8451-52]: richtlijn, instructie,
wet, gewoonte.
Dat voorlaatste woordje: ‘wet’ heeft zich diep in allerlei
Bijbel-vertalingen en in het denken van mensen verankerd.
„De Torah, ja dat was de wet voor Israël, van het oude
verbond!” hoorde ik pas nog iemand zeggen. Voor de duidelijkheid voegde
hij eraan toe: „dat was voor toen, voor Israël, daar hebben we als
christenen nu niets meer mee te maken! Paulus zegt toch duidelijk dat de wet voor ons afgedaan heeft?!”
Anderzijds: onlangs kwam ik op een
website die luid proclamerde: „Follow Rabbi Yeshua requires
Torah-observance” (Rabbi Jeshua [Jezus] volgen
vereist dat je je houdt aan de Torah). Deze stelling werd daar onder
andere gemotiveerd vanuit het feit dat Jezus Zelf en Zijn apostelen zich
nauwgezet aan de Torah hielden.
Niet aan de wettische uitleg die de Farizeeën eraan gaven, maar wel
aan de pure Torah zelf.
Hoe zit dat nu? Voor mij genoeg reden om er iets dieper in te duiken...
Een van de eerste dingen die ik tegenwoordig dan doe, is kijken hoe het
woord Torah zichzelf verklaart in het
oudste, pictografische, Bijbelse schrift.1
Daar staat:     . Dit is uit
te leggen als (lees van rechts naar links):
: kruis, teken, onderschrift, bevestiging, einde;
: tentharing, pin; zekerheid,
verbondenheid, veiligheid, verbinden, verzekeren, beveiligen;
: gezicht van opzij; (hogere)
ander / Ander (God);
:
figuur met geheven handen en gebogen knieën; verwondering, vreugde,
aanbidden, loven, vieren, ontzag, verbazing, verrassing, leven.
Alles bij elkaar genomen (kruis/teken - verbond(en) - God/ander - vieren/
aanbidden/ leven) kun je dit dus lezen als: (kruis)teken van zekere verbondenheid van de Ander (God) Die we vreugdevol
aanbidden, of als: (kruis)teken van Gods verbond /
het verbond met anderen, om met ontzag te vieren en vanuit te leven.2
Mijn woordenboeken geven bij תּורה - Torah aan dat dit woord is afgeleid van het werkwoord ירה - jarah, oorspronkelijk:
ורה - -
warah; of van ירא -
jara’, oorspronkelijk: ורא -  - wara’.
Warah kan worden opgevat als: de tentharingen van de
ander/Ander aanbidden of laten leven; wara’ als: de
stokken-in-de-grond/ stekken van de ander/Ander prioriteit geven of koesteren.
Dit hield in: je voor de ander/Ander neerwerpen met het aangezicht ter aarde
(temidden van de tentharingen), of de stekken van
de ander/Ander water geven. Uit het eerste ontwikkelde zich: werpen, uit de
tweede: water laten stromen.
Torah is dan het richting geven aan de aanbidding, aan het leven, zoals je dat water
via kanaaltjes en dammetjes naar de juiste plek leidde, of zoals je een
speer op een doel richtte.
Welke van deze betekenissen ook de meest originele het dichtst benadert:
ze klinken voor mij totaal niet als ‘wet’ of
‘regels’! Zelfs volgens de gangbare afleiding zijn ‘(bege)leiding’, ‘richtlijn’,
‘(richting) aanwijzing(en)’ of ‘regulering’ betere termen.
Wat mij opvalt in de verklaring vanuit het oude schrift, is dat de Torah dus intrinsiek al zo duidelijk
verwijst naar het kruis! En naar onze band met
God! En naar aanbidding!
Ik word erg nieuwsgierig!
Hallelu JaH !
In volgende afleveringen: Wat vinden we in de Bijbel Zelf over
de Torah en over het doel
en karakter van de Torah?
Noot
Charlie Lengkeek
Beste André, mooie heldere artikels
schrijf je. Mooi gevonden dat de Torah al met het kruis is verbonden.
Ongeloofelijk dat er zo’n misleiding heeft kunnen ontstaan mbt het
uitspelen van de Torah tegenover genade. Als je het over een Torah in de
Bijbel hebt moet ik altijd direct aan Psalm 119 denken. Tot sabbat!
André
Bedankt, Charlie! Fijn, dat de artikels helder
overkomen! Ja, ik ben zelf vaak ook blij verrast over wat ik mag ontdekken
via dit oude schrift. Psalm 119 is inderdaad een karakteristieke
Torah-Psalm, vol blijdschap en waardering voor wat God Israël
via de Torah bood!
herman
hallo, en wat een gaaf artikel, idd erg helder.
Die tekentjes die je gebruikte hoe heet dat ? ik bedoel niet het modern
Hebreeuws maar dat andere (kruis-tentharing etc.) ? Nou ja maar iig erg
leuk om er zo eens naar te kijken, ik wist dat de Thora diep ging maar dat
ook die taal zo veel betekenissen heeft is altijd weer een verrassing. echt
ongelofelijk
André
Bedankt, Herman! Ja, de Torah gaat diep!
De oude tekens zijn de oude Semitische (ook wel: Proto-Kanaänitische
of Proto-Sinaïtische) lettertekens die in en rond Israël in
gebruik waren in de tijd van de aartsvaders, tot en met de rechters (ruwweg
het tweede millennium BC). Rond de tijd van David waren ze ontwikkeld tot
een alfabetschrift, dat wel het Paleo-Hebreeuws wordt genoemd. Meer erover
in de links die in de voetnoot staan. Geniet overigens
lekker verder, er valt hier nog veel meer te lezen! :-)
Dit is een vervolg op: ‘Het Shema‘ – de Israëlische geloofsbelijdenis (1)’, deel (2),
deel (3),
deel (4), en
deel (5).
De volgende artikelen in deze serie over De
Torah zijn:
|
/
, 
