De veelzeggende Naam van God (12)In de zesde eeuw voor Christus door de Joden nog
gewoon gebruikt
André H. Roosma
1 mei 2015
Bij het virtueel grasduinen in oude documenten (via
Internet) kwam ik de Lakhish brieven weer tegen. Dit zijn brieven die begin zesde eeuw
voor Christus (Bijbels gezien: de late koningen-tijd, kort
vóór of al tijdens de Babylonische ballingschap) op potscherven zijn
geschreven en in 1935 in Lakhish
Een voorbeeld:
Lakhish brief 23 |
(Hebr.: לָכִישׁ; geïdentificeerd
met Tel ed-Duweir) zijn opgegraven. Het gehanteerde
schrift is een late, vlotte handschrift-variant van het Paleo-Hebreeuwse
schrift.1
Wat opvalt in deze brieven, is het gebruik van de glorierijke Naam van God,
JaHUaH.2 Verscheidene beginnen met een aanhef in de trant van:
„Aan mijn heer Ja’ush (of Jo’ash),
moge JaHUaH mijn heer vandaag, ja deze dag, nog berichten van shalom
doen horen!...”
Eenzelfde beeld zien we in de brieven die één tot twee eeuwen later uitgewisseld
werden tussen Isra’elieten in Judea en in Elephantine, een eiland in de Nijl
nabij Aswan, Zuid-Egypte waar in die tijd een belangrijke Isra’elische
enclave was gevestigd. Die waren geschreven in het Aramees en op papyrus, en
ook daarin vinden we veel verwijzingen naar de God van de Bijbel, via een iets
verkorte versie van Zijn glorierijke Naam: JaHU (יהו). Deze vorm komen we in die tijd ook veel tegen bij de andere
volken om Isra’el heen, die allemaal bekend waren met de God van Isra’el.
Wat uit deze archeologische vondsten overduidelijk blijkt is dat het
rabbijns-joodse verbod op het gebruik van de heerlijke Naam van God pas is
ontstaan tijdens (of na) de Babylonische ballingschap, dus in het
syncretistische Babylon, zoals ik eerder al aangaf. In de eeuwen daarvóór gebruikten de
Joden de heerlijke Naam van God nog gewoon in hun dagelijks leven, onder
andere in lofzang en in zegenwensen naar elkaar toe.4
Hallelu JaH !
Noten
| 1 |
Meer informatie over het hier bedoelde vroeg-Bijbelse
schrift in: André H. Roosma, ‘De geschreven taal van Abraham, Mozes en
David – Pictografische wortels en basisnoties in de structuur van
het vroeg-Bijbelse schrift’  , Hallelu-JaH!
werkdocument over het oude Semitische en Paleo-Hebreeuwse schrift, januari
2011. |
| 2 |
De namen in de Bijbel hebben betekenis. Daarom
translitereer ik ze zorgvuldig, zodat ze herkenbaar blijven. Vooral de
glorierijke Naam van God geef ik hier zo goed mogelijk weer vanuit het oudste
Hebreeuwse origineel. Voor meer achtergrond informatie zie:- ‘De wonderbare en liefelijke Naam van de God Die er was, Die er is, en Die
er zijn zal’ , uitgebreide Accede!/Hallelu-JaH! studie (ca. 90 p.), juli 2009.
- ‘„IK BEN met u!” – Leven vanuit de belofte van
Gods heerlijke Naam’ , Accede! / Immanuel levensstijl
web-artikel, nov. 2010.
- ‘Leven, veiligheid en verbondenheid in blijde aanbidding, uit de hand van
God’,
Hallelu-JaH! webartikel, januari 2011.
Meer op de artikelen-pagina.
Voor wat betreft de gebruikte transliteraties en uitspraak van deze en
andere namen zie ook: ‘Namen in de
Bijbel (1) – Inleiding’, kort Hallelu-JaH! artikel, 2014-07-18; en de rest van die
artikelen-serie. |
| 3 |
Shmuel Achituv, in Echoes from the Past (CARTA
Jerusalem, Jerusalem, 2008; p.60) vertaalt deze brief als volgt in het Engels:
“To my lord, Yaush, may YHWH cause my lord to hear tiding(s) of peace
today, this very day! Who is your servant, a dog, that my lord remembered his
[se]rvant? May YHWH make known(?) to my [lor]d a matter of which you do not
know.” |
| 4 |
Zelfs de bekende joodse geleerde Maimonides pleitte er
in 1190 nog voor, de heerlijke Naam van God gewoon te gebruiken in zegeningen
naar elkaar toe. In zijn Arabische boek De Gids voor Verdoolden (دلالة الحائرين - Dalálat al-Chá’irïn uit 1190, geschreven in Jemenitisch schrift; in
1204 in het Hebreeuws vertaald onder de titel: מורה נבוכים - Moreh Nebhukhim; Deel I, i.h.b. hfdst 60-65),
merkte hij onder andere op dat de uitspraak van de heerlijke Naam
‘overeenkomstig de letters’ gewoon mogelijk is en het uitspreken van
de Naam o.a. volgens Numeri 6: 23-27 in de ’Aharonitische zegen ook
geboden is. Hier wordt de Naam niet magisch of bovennatuurlijk gebruikt,
maar voor een geestelijk doel, wat legitiem en oké is, aldus Maimonides.
Bij veel joodse en christelijke theologen is dit helaas onbekend. |
Vorige artikelen in deze serie ‘De veelzeggende Naam van God’:
‘(1) Zijn Aanwezigheid in de door Salomo gebouwde tempel’;
‘(2) Om overal bekend te maken, en niet te verzwijgen!’;
‘(3) De namen van mensen die verwezen naar de grote Naam’;
‘(4) Gods glorierijke Naam יהוה - JaHUaH
aanroepen; waar staat dat in de Bijbel?’;
‘(5) De betekenis van Gods glorierijke
Naam יהוה - JaHUaH’;
‘(6) Behoudenis in het aanroepen van de
Naam’;
‘(7) de Lofzangen van Mariam en
Channah’;
‘(8)
Gods dierbare Naam kennen en aanroepen, en de gevolgen daarvan’;
‘(9) In de Bijbel krijgen belangrijke
personen een naam’;
‘(10) De ellende als er niemand is die
Gods heerlijke Naam aanroept’;
‘(11) Het unieke ‘ZIJN’ van God – van nature krijgen we er
geen vat op!’.
Andere recent verschenen artikelen:
‘Echt léven – Draait het christenleven om kiezen tussen
goed en kwaad?’;
‘Psalm 34 - een loflied aan JaHUaH !’.
Volgende artikelen in deze serie: ‘(13) Hoe belangrijk Jeshu‘ah namen vindt’.
|
/
